Żywa tradycja - półlen z Niederoderwitz

Firma Hermann Reichel

W 1872 r. Hermann Reichel założył w Niederoderwitz firmę do produkcji i handlu towarami bawełnianymi i lnianymi. Początkowo zatrudniał kilku chałupników. Sam zajął się sprzedażą wyrobów i skupem surowców, np. nici. W 1906 r. wybudował fabrykę, która wyposażona została w mechaniczne krosna. W 1912 r. fabrykę sprzedał.

Nowy właściciel Gustav Portig w 1928 r. fabrykę rozbudował. Niestety, zadłużył się przy tym tak bardzo, że w 1934 r. musiał ogłosić upadłość. Z rozpaczy popełnił samobójstwo.

Właścicielem firmy stała się Kasa Oszczędnościowa Niederoderwitz, która wydzierżawiła fabrykę Friedrichowi Hoffmannowi i Ernstowi Hofmannowi. Firma "Hermann Reichels Nachfoger GmbH" (Spółka "Następcy Hermanna Reichla") produkowała głównie materiały krzyżykowe (haftowane) dla Szwecji, Norwegii i Danii. W 1940 r. spółka wykupiła firmę od Kasy Oszczędnościowej, ale już rok poźniej fabrykę trzeba było zamknąć, ponieważ siła robocza potrzebna była w zakładach produkcji lnu, półlnu i sukna.

Gdy Ernst Hofmann zmarł w 1956 r., jego syn Horst przejął jedną część fabryki, drugą zaś (po wdowie Friedricha Hoffmanna) - George Kotz. W tym czasie produkowano głównie popelinę, wkładki włosiane, diagonale, jak i materiały na odzież dla rzeźników i dojarzy. W 1962 r. Friedrich Hoffmann zakupił cztery nowe krosna frotowe z ustawieniem żakardowym na 2.2 cm, na których można było tkać 4 ręczniki jednocześnie. W 1972 r. wszystkie krosna wymienione zostały na automaty, na których tkano wyłącznie ręczniki frotowe. W tym samym roku powstała Spółdzielnia Produkcyjna Rzemiosła (PGH) pod kierownictwem Horsta Hofmanna. W 1990 r. fabryka została unieruchomiona.

W 1994 r. prof. dr Joachim Zielbauer ze Szkoły Wyższej w Zittau wyszedł z pomysłem kontynuacji tradycji przemysłu włókienniczego. W tym celu wydzierżawił pomieszczenia fabryki, przekazując je Stowarzyszeniu Kobiet Wiejskich na warsztat włókienniczy. Na czterech krosnach żakardowych zaczęto tkać tradycyjne wzory, z których powstają obrusy, narzuty, ręczniki, pościel ekologiczna i podobne zamówienia. Dzięki temu stare techniki tkackie znowu dostępne są szerszej publiczności i przekazywane młodemu pokolenie.

Literatura:

Frank Nürnberger (2007). Geschichte der Oberlausitzer Textilindustrie. Oberlausitzer Verlag Frank Nürnberger

Prospekt warsztatu tekstylnego Stowarzyszenia Kobiet Wiejskich Löbau-Zittau w Niederoderwitz