Firma Braci Bergmann & Krause

 

W 1829 r. mistrz stolarski Bergmann kupił grunty byłego młyna prochu na Lunitz nr 10, który w tym czasie używany był jako pilśniarka.

Wspólnie z braćmi  Krause (właściele młyna na Nikoleigraben 15) założył w 1832 r fabrykę wyposażoną w przędzarki wełny, pilśniarkę oraz maszyny do apretury. Fabryka napędzana była siłą wodną, a od 1834 r. - zaprzęgiem końskim.

W 1837 r. bracia Bergmann & Krause postawili w przędzalni wełny - pierwszą w Görlitz - maszynę parową o mocy 10 KM.

W 1845 r. zbudowano nową pilśniarkę sukna, która napędzana była przez maszynę parową o mocy 12 KM. Od 1832 r. fabryka powiększyła się o nowe budynki i o kocioł parowy. W 1857 r. firma zatrudniała 147 mężczyzn i 48 kobiet.

 

Fabryka sukna Bergmann & Krause odgrywała w Görlitz rolę prekursora w przechodzeniu na krosna mechaniczne.

Po kolejnej rozbudowie w 1864 r. wprowadzono mechaniczne krosna o napędzie parowym.

Po 46 latach aktywności Bergmann wycofał się z interesu, pozostawiając zarządzanie firmą braciom Krause. Od 1878 r. firma działała pod nazwą "Krause & Synowie".

 

W 1937 r. firma przekształciła się w spółkę komandytową.

 

Po drugiej Wojnie Światowej, pomiędzy 1945 i 1947 r., właściciele firmy zostali wywłaszczeni.

Od 1947 r. fabryka działała dalej jako zakład nr 1 przedsiębiorstwa państwowego "Oberlausitzer Volltuchfabrik", które składało się z sześciu zakładów.

Po pożarze w 1953 r. zadecydowano odbudować zakłady, po uprzedniej likwidacji powstałych szkód.

Wspólnie z pięcioma innymi zakładami, dawna fabryka Krause & Synowie produkowała do 1989 r. materiały różnego rodzaju, od sukna po mieszane włókna, które ze względu na wysoką jakość, cieszyły się miedzynarodowym popytem.

Większość producji była eksportowana, głównie do krajów bloku socjalistycznego (ZSRR, Polska, Czechosłowacja).

Również kraje zachodnie były zainteresowane importem, ze względu na korzystną relację między ceną i jakością.

Przedsiębiorstwo zatrudniało w pełnym wymiarze godzin przeważnie kobiety. Funkcjonowało to dobrze, ponieważ obok możliwości dokształcania zawodowego, fabryka oferowała dobre zabezpieczenia socjalne.

Zarówno "Volltuch" jak i inne zakłady posiadały żłobki, przedszkole, ambulatorium z lekarzem i dentystą, stołówki i własną kuchnię.

 

W 1990 r. powiernictwo przejęło prywatyzację. Zakład działał jeszcze do 1993 r. jako część przedsiębiorstwa "Görlitz Tuche GmbH", kiedy to okazało się, że nie jest rentowny i produkcja została zakończona.

 

Około r. 2000 budynki byłej firmy Krause & Synowie stały się siedzibą urzędu pośrednictwa pracy, w 2004 r. przemianowany na "Agentur für Arbeit".

 

 

 

Literatura:

Kabus, Ronny (1975).  Beiträge zur Geschichte der Görlitzer Arbeiterbewegung V;

(Schriftenreihe des Ratsarchivs der Stadt Görlitz – Band 7)